บทที่ 34 - ลมร้ายตะวันออก ความสุขชั่วแล่น
"โปรดควักดวงตาของข้าออกมา เพื่อที่เลือดของข้าจะได้ย้อมเสื้อผ้าของท่าน เหมือนกับกิ่งดอกพีช เพื่อที่ท่านจะได้มีข้าในดวงตาท่าน
โปรดควักหัวใจของข้าออกมา เพื่อที่เลือดของข้าจะได้เปียกชุ่มผืนดิน เหมือนกับต้นดอกพีช เพื่อที่ท่านจะได้มีข้าในดวงตาท่าน"
เมื่อจวนซูมาที่ดอยจันทร์น้อยเพื่อเยี่ยมเสี่ยวเยา เสี่ยวเยากำลังนั่งอยู่ที่ระเบียง ปักถุงผ้าสีดำด้วยด้ายสีทองเป็นลายดอกแม็กโนเลีย แต่ละฝีเข็มซับซ้อนและแม่นยำ เธอปักใกล้เสร็จแล้ว
จวนซูรอจนกระทั่งเสี่ยวเยาปักเข็มสุดท้ายเสร็จจึงถามว่า "เจ้าสนใจทำของพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"
เสี่ยวเยาตอบ "ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว การปักเข็มดีสำหรับฝึกทักษะทางการแพทย์ เพราะข้าสามารถเย็บบาดแผลได้ ถ้ายิ่งฝึกบ่อยๆ การเคลื่อนไหวของข้าก็จะคล่องแคล่วขึ้น ก็ยิ่งดีต่อคนไข้"
"แล้วประโยชน์ข้อที่สองล่ะ?"
เสี่ยวเยายิ้ม "พอข้าทำเสร็จ ข้าจะมอบมันให้จิ่ง"
จวนซูตกตะลึง พักหนึ่งจึงถามขึ้น "เจ้า……..เจ้าคืนดีกับเขาแล้วรึ?"
เสี่ยวเยาส่ายหน้า "เปล่า"
แปลจาก http://koalasplayground.com/2014/08/05/lost-you-forever-chapter-34-the-malevolent-east-wind-the-fleeting-pleasure/
"โปรดควักดวงตาของข้าออกมา เพื่อที่เลือดของข้าจะได้ย้อมเสื้อผ้าของท่าน เหมือนกับกิ่งดอกพีช เพื่อที่ท่านจะได้มีข้าในดวงตาท่าน
โปรดควักหัวใจของข้าออกมา เพื่อที่เลือดของข้าจะได้เปียกชุ่มผืนดิน เหมือนกับต้นดอกพีช เพื่อที่ท่านจะได้มีข้าในดวงตาท่าน"
เมื่อจวนซูมาที่ดอยจันทร์น้อยเพื่อเยี่ยมเสี่ยวเยา เสี่ยวเยากำลังนั่งอยู่ที่ระเบียง ปักถุงผ้าสีดำด้วยด้ายสีทองเป็นลายดอกแม็กโนเลีย แต่ละฝีเข็มซับซ้อนและแม่นยำ เธอปักใกล้เสร็จแล้ว
จวนซูรอจนกระทั่งเสี่ยวเยาปักเข็มสุดท้ายเสร็จจึงถามว่า "เจ้าสนใจทำของพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"
เสี่ยวเยาตอบ "ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว การปักเข็มดีสำหรับฝึกทักษะทางการแพทย์ เพราะข้าสามารถเย็บบาดแผลได้ ถ้ายิ่งฝึกบ่อยๆ การเคลื่อนไหวของข้าก็จะคล่องแคล่วขึ้น ก็ยิ่งดีต่อคนไข้"
"แล้วประโยชน์ข้อที่สองล่ะ?"
เสี่ยวเยายิ้ม "พอข้าทำเสร็จ ข้าจะมอบมันให้จิ่ง"
จวนซูตกตะลึง พักหนึ่งจึงถามขึ้น "เจ้า……..เจ้าคืนดีกับเขาแล้วรึ?"
เสี่ยวเยาส่ายหน้า "เปล่า"
แปลจาก http://koalasplayground.com/2014/08/05/lost-you-forever-chapter-34-the-malevolent-east-wind-the-fleeting-pleasure/


